| Ben Prestage (US) Blues OMB Missy Sippy Gent (06-11-2018) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: Missy Sippy Gent info band: Ben Prestage © Rootsville 2018 |
|---|
We waren ondertussen al bekomen van alweer een geweldige editie van het Bay-Car Blues festival en voor de verandering trok ik nog eens op pad om een concertje mee te pikken in de enige echte Gentse juke joint aan de Leie. Het was weer tijd voor één van de befaamde clubconcerten en deze keer was Ben Prestage uitgenodigd. De man is een buitengewoon indrukwekkende en virtuoze cigarbox-gitarist en swampy One Man Band.
Ben Prestage stamt af van een overgrootmoeder die Vaudeville-muzikante was en optrad tijdens Medicine-shows, een grootvader die als sharecropper werkte in Mississippi en een moeder die een begenadigd Boogie-Woogie pianiste was. Het mag dan ook niet verwonderen dat Ben al van jongs af doordrongen werd van de Mississippi Cultuur en de Blues traditie. 
Toen hij verhuisde naar Florida kreeg zijn Mississippi Country Blues een injectie aan nieuwe invloeden en ontwikkelde hij zijn eigen interpretatie van Florida Swamp Blues. Gewapend met verschillende cigarbox-gitaren, een foot-drum en een volstrekt eigen stijl tovert Ben Prestage elke bar in geen tijd om tot een zweterige Juke Joint. Sinds 2002 heeft de man een zestal cd’s op de markt gebracht, de laatste ‘ One Crow Murger’ dateert ondertussen wel al van 2011. Ik laat dat niet aan mijn hart komen, want persoonlijk ben ik wel fan van de man en zijn muziek. Ondertussen bleek dat hij, “vers van de pers” een nieuwe cd had uitgebracht ‘Live In Europe’ (album report), het schijfje voelde zowaar nog warm aan….
De "Missy Sippy" was niet helemaal uitverkocht voor deze gig en zoals gewoonlijk hadden de afwezigen weer ongelijk. Prestage is zowaar een nachtmerrie voor fotografen. 
Volledig weggestoken onder de klep van zijn pet en achter twee microfoons, wat het werk niet makkelijk maakte. Voor de rest is de man een fantastisch muzikant. Prestage oogt wat schuchter, maar vanaf hij het podium opstapt wordt er blijkbaar een knop omgedraaid en verandert hij in een podiumbeest die zichzelf op sommige momenten in trance kan spelen. Het eerste wat hij doet is zijn boots uittrappen om op zijn sokken zijn drumkit te kunnen bespelen.
Het hele optreden door verandert hij van gitaar, naar resonator over zijn bezemstelengitaar naar de banjo en de lapsteel. Kortom een volleerd snarenvirtuoos. De hele avond lang fingerpickt hij zich door het optreden, masseert hij de nek van zijn instrumenten met de slide en gromt hij zijn songs doorheen zijn zware baard. Tussendoor wat uitleg met hier en daar wat Nederlands tussen, wat hem een applaus oplevert. Zijn bindteksten zijn ook doorspekt met wat humor. Maar deze man is vooral een rasartiest.
Hij start met een stevige instrumentale rag en er zouden er nog volgen. Dan gaan we naar de swamps van Florida met het sompige ‘Crocodile Man’ en ‘Hey Hey’. Plots breekt een snaar, geen nood denkt Ben en al verder spelend, wordt de snaar zonder probleem gewisseld, niet normaal. Hij neemt ons ook mee naar de kerk, waar wij getrakteerd worden op typische ‘Chuch songs” zoals hij dat noemt. Wel “Amen to that brother Ben” mochten de 
kerken zo’n muziek laten horen , ik zou terug regelmatig bezoeker worden. Hierna volgt ‘It Hurts Me Too’ van Tampa Red , op de hielen gezeten door Howling Wolf’s ‘Smokestack Lightnin’ en de prachtige ‘Ballad Of Curtis Lowe’.
Met een glas moonshine in de hand, was het tijd om enkele “drinking songs” te brengen zoals hij het noemt en die kregen we ook met ‘Alligator Milk’ en ‘Mountain Dew’ dan keerden we terugt naar Tampa Red met ‘If You Want Me To Love You’ en gingen we stilaan einde optreden. Na nog een stevig ragtime instrumentaaltje en een song over de Everglades en de Seminole indianen, kregen we om te sluiten het leuke ‘Are You From Dixie?’
Het publiek liet Ben niet gaan en we kregen “one more for the road” met ‘Just A Closer Walk With Thee’ wat bij Ben resulteert in ‘Just A Bowl Of Butterbeans’. Einde van een alweer een fijne avond met een topmuzikant. Volgende week zijn we terug paraat, want dan komen The Ragtime Rumours hun nieuwste cd "Rag 'n Roll" voorstellen (album report). Tot dan !!
Marcel.
